Buty!

Moja pierwsza notka o butach i ostrzegam - na pewno nie ostatnia. Buty i tatuaże to moja miłość, razem z rapem. Gdy krążę z przyjaciółką po galeriach handlowych i dostaję słowotoku na jakiś trudny dla mnie temat o którym miałam nie myśleć, jest tylko jedno wyjście. Wtedy zaciąga mnie do każdego po kolei sklepu z butami a ja wywalam oczy jak pięciozłotówki i co chwilę zbieram szczękę z podłogi. Później za to ubolewam jej nad moim biednym losem, moją miłością do butów i ograniczonymi wydatkami. Raz przeglądając pudelka natknęłam się na jakiś artykuł, blablabla, Beyonce gdzieś tam, w butach od samego mistrza Louboutina. Do tej pory mam te buty w głowie a widziałam to dosyć dawno temu. Buty jak marzenie, oto one:

Nie umiem nie kochać tych butów. Jeszcze te cholernie długie nogi Beyonce, jeszcze bardziej rzucają się w oczy przy takich pięknych butach, które widać na kilometr. Chętnie odgryzłabym jej stopy, albo po prostu zdjęła buty i uciekała jak najdalej. Jednak moje serce się kraja także na widok butów od Jeffreya Campbella. No strasznie zazdraszczam osobą które mają takie buty, mają coś w sobie, co mnie w nich urzeka. Na pewno sobie takie sprawię, jak będą takie możliwości. Ostatnio na własne oczy widziałam śliczną dziewczynę o długich nogach i w butach pomarańczowych od Jeffreya Campbella. Oto kilka propozycji ode mnie:

I chociaż powiem Wam, nigdy nie patrzę na buty sugerując się nazwiskami projektantów, to niektóre robią na mnie wrażenie, a niektóre są cudowne chociaż są tanie i ze zwykłego sklepu o małej sławie. Oczywiście DeeZee i Allegro to mój świat. Oglądałam jednak ostatnio z ciekawości buty od Prady i zaskoczyły mnie te dwie pary, wyjątkowo uroczych butów, na które trafiłam całkiem przypadkowo:

I może coś od Gucciego, Gucci szalony, nie wiem, kto na codzień założyłby takie buty. Niecodzienne i zachwycające są jego pomysły, by wprowadzić w życie trochę szaleństwa. Tylko kogo na to stać?

Oraz oczywiście, botki. Zima bez botków? Nigdy w życiu. Lato bez botków? Nigdy w życiu. Wiosna i jesień bez botków? Nigdy w życiu! I te na obcasie i na koturnie - botki są botkami. Chyba najwygodniejsze buty to te na koturnie, od takich zaczęłam. Później botki na koturnie. I tak rozpoczęła się moja miłość do butów. Oto też kilka propozycji:

Na tym nie skończę, ale na dziś to tyle. Na pewno nie raz jeszcze powrócę do pisania o butach. Nie napisałam jeszcze ani o dankach, ani trampkach, ani o... czółenkach! No właśnie. Więc teraz zabieram się do czytania "my dzieci z dworca zoo" po raz bodajże piąty i idę spać. Mam milion planów na notki i chciałabym już to wszystko zrobić teraz, wszystko na raz. Wdech, wydech, na wszystko przyjdzie czas!

xoxo